مجازي سازي سرور چيست؟ مزاياي اين نوع از مجازي سازي چيست ؟ ما به عنوان شركت يا سازمان به مجازي سازي سرور احتياج داريم؟

مجازي سازي سرور براي عملكرد كارآمد هر مركز داده ضروري است. اما دقيقاً مجازي سازي سرور چيست و آيا براي تجارت شما مناسب است؟ امروزه مجازي سازي سرور در سال 2021 موضوعي پيچيده و درگيرتر از زماني است كه اين مفهوم نزديك به دو دهه پيش براي اولين بار ارائه شد. با اين حال ، مفاهيم اصلي و مزاياي اصلي همان ثابت هستند.

مجازي سازي سرور چيست؟

مجازي سازي سرور فرايندي است كه چندين نمونه مجازي را در يك سرور ايجاد و انتزاع مي كند. مجازي سازي سرور همچنين منابع سرور ، از جمله تعداد و هويت سرورهاي فيزيكي ، پردازنده ها و سيستم عامل هاي خاص را پوشش مي دهد.

سخت افزارهاي رايانه اي و طرح هاي نرم افزاري معمولاً از برنامه هاي تك پشتيباني مي كنند. غالباً ، اين سرورها را مجبور مي كند كه هر يك از كارها را انجام دهند ، كه اساساً پردازنده هاي استفاده نشده ، ظرفيت حافظه و ساير منابع سخت افزاري را هدر مي دهد. سخت افزار سرور افزايش يافته است زيرا سازمانها برنامه ها و خدمات بيشتري را در سراسر شركت مستقر كرده اند. هزينه هاي مربوطه و افزايش تقاضا براي فضا ، قدرت ، سرمايش و اتصال مراكز داده را به محدوده خود رساند.

ظهور مجازي سازي سرور همه اينها را تغيير داد. مجازي سازي لايه اي از نرم افزار به نام هايپروايزر را به رايانه اضافه مي كند كه سخت افزار اصلي را از تمام نرم افزارهايي كه در بالا اجرا مي شود ، جدا مي كند. يك Hypervisor منابع مجازي رايانه را سازماندهي و مديريت مي كند و منابع مجازي را در موارد منطقي به نام ماشين هاي مجازي (VMs) قرار مي دهد ، كه هر يك قادر به عملكرد به عنوان يك سرور جداگانه و مستقل هستند. مجازي سازي مي تواند يك رايانه را قادر سازد تا كار چندين رايانه را انجام دهد و از 100٪ سخت افزار موجود سرور براي مديريت چندين بار كاري به طور همزمان استفاده مي كند. اين تعداد سرورها را كاهش مي دهد ، فشار بر امكانات مركز داده را كاهش مي دهد ، انعطاف پذيري فناوري اطلاعات را افزايش مي دهد و هزينه فناوري اطلاعات را براي شركت كاهش مي دهد.

مجازي سازي چهره محاسبات سازماني را تغيير داده است ، اما مزاياي بسياري از آن گاهي با عواملي مانند مجوز و پيچيدگي مديريت و همچنين مسائل احتمالي در دسترس بودن تعديل مي شود. سازمانها بايد درك كنند كه مجازي سازي چيست ، چگونه كار مي كند ، معاملات آن و موارد استفاده. تنها در اين صورت است كه يك سازمان مي تواند مجازي سازي را به طور م acrossثر در مركز داده به كار گيرد و به كار گيرد.

مولفه هاي مجازي سازي سرور

بسته به رويكرد ، مجازي سازي سرور از تعدادي components مختلف استفاده مي كند. اين اجزا شامل:

يك ماشين ميزبان كه همان سخت افزار سرور فيزيكي است كه در آن مجازي سازي اتفاق مي افتد

ماشين مجازي يا ماشين هاي مهمان كه حاوي دارايي هايي هستند كه از يك محيط سنتي سرور انتزاع مي شوند

هايپروايزر كه يك نرم افزار تخصصي است كه ماشين هاي مجازي را ايجاد و نگهداري مي كند و مي تواند به صورت طبيعي روي سرورهاي فلزي برهنه اجرا شود و يا در بالاي يك سيستم عامل موجود ميزباني شود.

  Hypercalls، پيام هايي است كه بين ابرنظرهاي غير مجاز و سيستم عامل ها براي اشتراك منابع با استفاده از API ارسال مي شود.

كانتينرها ، محيط هاي كاربري منحصر به فردي هستند كه در سيستم عامل هاي مجازي ايجاد مي شوند. با يك موتور كانتينر ، چندين كانتينر مي توانند از همان رابط ها و كتابخانه هاي مشترك سيستم عامل ميزبان استفاده كنند. كانتينرها معمولاً در Hypervisors يا ماشين هاي مجازي مستقر مي شوند تا يك لايه جداسازي اضافي از سيستم عامل اصلي ميزبان سرور ايجاد كنند.

3 نوع رويكرد مجازي سازي سرور

در سطح بالا ، تمام فناوري هاي مجازي سازي دستيابي به همان هدف را دارند: بهينه سازي در دسترس بودن سرور فيزيكي با تقسيم و امكان فراهم آوردن منابع با چابكي بيشتر. رويكرد خاص مجازي سازي به نيازها و محدوديت هاي سازماني كه قصد مجازي سازي دارد بستگي دارد:

مجازي سازي كامل:

 از يك هايپروايزر براي ايجاد و نگهداري ماشين هاي مجازي كاملاً مستقل استفاده مي كند كه براي كار با سيستم عامل هاي مختلف نيازي به اصلاح ندارند. اين كار از طريق يك رويكرد كمك نرم افزاري قابل انجام است ، اما از زماني كه اينتل و AMD در اواسط دهه 2000 توسعه CPU x86 جديدي را ايجاد كرده اند ، مجازي سازي كامل به كمك سخت افزار به روش اصلي تبديل شده است. Microsoft Hyper-V ، Oracle VM VirtualBox و VMware vSphere از جمله محصولات برتر مجازي سازي برتر هستند.

Para-virtualization يا پارا مجازي سازي

 از يك رابط برنامه نويسي برنامه (API) براي ارسال فراخواني بين هايپروايزر و سيستم عامل استفاده مي كند. اين بدان معني است كه هر يك از ماشين هاي مجازي از آنها آگاهي داشته و مي توانند براي به اشتراك گذاشتن منابع با يكديگر ارتباط برقرار كنند. مجازي سازي ، كه گاهي اوقات به سادگي PV ناميده مي شود ، مي تواند بر روي معماري سيستم كه از پشتيباني مجازي سازي سخت افزاري پشتيباني نمي كند ، اجرا شود. اكثر محصولاتي كه مجازي سازي كامل را امكان پذير مي كنند ، مجازي سازي را نيز فعال مي كنند.

مجازي سازي در سطح سيستم عامل

 مجازي سازي سيستم عامل بدون هايپروايزر رخ مي دهد. در عوض ، سيستم عامل سرور فيزيكي داراي يك قابليت مجازي سازي است كه مانند يك هايپروايزر براي ايجاد چندين محيط كاربري به نام كانتينر عمل مي كند. Oracle Solaris يكي از برجسته ترين محصولات مجازي سازي در سطح سيستم عامل است.

مجازي سازي در برابر رايانش ابري

مجازي سازي و رايانش ابري دو فناوري هستند كه اغلب بهم پيوسته اند. فناوري Cloud منابع محاسبه سرور را بر روي يك مدل الاستيك ارائه مي دهد كه مي تواند در صورت لزوم به بالا يا پايين برسد. سرورهاي فيزيكي الاستيك نيستند و ظرفيت ثابت دارند ، به همين دليل ابر در بالاي مجازي سازي سرور ساخته شده است.

با مجازي سازي سرور ابري ، فروشندگان ابر با استفاده از مجازي سازي سرور ، منابع بزرگي از محاسبه را در مراكز داده انتزاع مي كنند تا توسط كاربران نهايي مصرف شود. سرويس هاي ابري امكان دسترسي به ظرفيت سرور مجازي را براي كاربران فراهم مي كنند اما به سخت افزار فيزيكي دسترسي ندارند.

به عنوان مثال ، سرويس هاي وب آمازون (AWS) ممكن است ده ها هزار سرور فيزيكي در يك مركز داده داشته باشد ، اما كاربران نهايي به سخت افزار واقعي سرور فيزيكي دسترسي ندارند. در عوض ، سرويس EC2 (Elastic Compute Cloud) مجازي سازي سرور ابري را با اندازه ها و پيكربندي هاي مختلف از نمونه هاي ابر ماشين مجازي ارائه مي دهد.

مزاياي مجازي سازي سرور

مزاياي بسياري از مجازي سازي سرور وجود دارد ، به ويژه هنگامي كه نوآوري و كارايي يك سازمان در ميان باشد. مجازي سازي سرور مزاياي زيادي دارد از جمله:

• هزينه هاي عملياتي كمتر است. سرورهاي مجازي معمولاً به رد پاي فيزيكي كمتري نياز دارند و انرژي كمتري نسبت به زيرساخت هاي سنتي مصرف مي كنند. آنها همچنين با سخت افزار كمتري از قابليت دسترسي بيشتري برخوردار هستند ، بنابراين هزينه مداوم نگهداري از سخت افزار سرور به طور چشمگيري كمتر از هزينه اي است كه براي همان دسترسي در يك محيط سنتي مورد نياز است.

• بارهاي كاري سريعتر مستقر مي شوند. سرپرستان فناوري اطلاعات مي توانند ماشين هاي مجازي را با سرعت بيشتري نسبت به يك محيط سنتي راه اندازي يا تكثير كنند ، به اين معني كه هم سرورها و هم تيم هاي سرپرست مي توانند بازده بيشتري داشته باشند.

• بهبود و انعطاف پذيري در برابر بلاياي طبيعي بهتر است. تهيه نسخه پشتيبان و تكثير داده در ساير ماشين هاي مجازي به عنوان يك اقدام پيشگيرانه براي بازيابي فاجعه بسيار آسان تر است. هنگامي كه بلايا ناخواسته رخ مي دهد ، ماشين هاي مجازي مي توانند به سرعت داده هاي از دست رفته را بازيابي كرده و از خرابي طولاني و گران قيمت جلوگيري كنند.

معايب و اشكالات مجازي سازي سرور

هم زمان ، اشكالاتي در مجازي سازي سرور وجود دارد:

• عملكرد كمتر قابل اعتماد است. برنامه هاي مهم تجاري معمولاً در سرورهاي فلزي بدون لبه در مقايسه با سرورهاي مجازي عملكرد بهتري دارند ، اگرچه با پيشرفت فناوري مجازي سازي اين حاشيه عملكرد كاهش يافته است.

• سرمايه گذاري سرمايه گران تر است. هزينه اوليه يك سرور مجازي معمولاً گرانتر از همتاي فلزي آن است ، اما همانطور كه در بالا ذكر شد ، هزينه مداوم اين سرمايه گذاري را با گذشت زمان متعادل مي كند.

• همه برنامه ها قابل مجازي سازي نيستند. بنابراين ، برخي از محيط هاي مجازي بايد برخي از ظرفيت هاي سرور سنتي را حفظ كرده و با يك اكوسيستم تركيبي سازگار شوند.

سخن پاياني

در اين نوشته مجازي سازي سرور را مورد بررسي قرار داديم . شما در شركت يا سازمان خود از مجازي سازي استفاده ميكنيد؟