در اين فصل نمونه از ، CompTIA A+ 220-901 و 220-902 Cert Guide ، Academic Edition ، نويسنده مارك ادوارد سوپر انواع و ويژگي هاي RAM را شامل ملاحظات ارتقاء حافظه ، SO-DIMM vs DIMM ، تنظيمات RAM ، يك طرفه در مقابل دوگانه توضيح مي دهد. جانبي ، سازگاري RAM و نصب حافظه.

RAM براي برنامه ها و داده ها و همچنين سيستم عامل براي ذخيره ديسك (با استفاده از RAM براي نگهداري اطلاعات اخير) استفاده مي شود. بنابراين ، نصب RAM بيشتر باعث بهبود انتقال بين CPU و RAM و هارد ديسك مي شود. اگر رم كامپيوتر شما كم است ، سيستم عامل مي تواند از هارد ديسك به عنوان حافظه مجازي استفاده كند ، جايگزيني كند براي RAM. اگرچه هارد ديسك مي تواند در يك لحظه جايگزين RAM شود ، اما RAM را با دستگاه هاي ذخيره سازي انبوه مانند هارد ديسك يا SSD اشتباه نگيريد. اگرچه محتويات RAM و ذخيره سازي انبوه را مي توان آزادانه تغيير داد ، RAM به محض خاموش كردن كامپيوتر محتويات خود را از دست مي دهد ، در حالي كه ذخيره مغناطيسي مي تواند داده ها را براي سالها نگه دارد. اگرچه محتويات RAM موقت است ، RAM بسيار سريعتر از ذخيره سازي مغناطيسي يا SSD است. سرعت RAM بر حسب نانو ثانيه (ميلياردم ثانيه) اندازه گيري مي شود ، در حالي كه ذخيره مغناطيسي و SSD در ميلي ثانيه (هزارم ثانيه) اندازه گيري مي شود.

با افزايش قدرت سيستم عامل ها و برنامه هاي كاربردي و افزودن ويژگي هاي بيشتر ، به مقدار فزاينده اي RAM نياز است. از آنجا كه RAM يكي از محبوب ترين ارتقااتي است كه مي توان در طول عمر آن به هر لپ تاپ يا سيستم روميزي اضافه كرد ، بايد بدانيد كه RAM چگونه كار مي كند ، چه نوع RAM هايي وجود دارد و چگونه مي توانيد آن را اضافه كنيد تا بيشترين عملكرد را در سيستم هاي شما ارائه دهد. حفظ.

220-901: هدف 1.3 انواع مختلف RAM و ويژگي هاي آنها را مقايسه و مقايسه كنيد.

ملاحظات ارتقاء حافظه - اين بخش عوامل مختلفي را كه هنگام انتخاب RAM براي يك سيستم خاص بايد در نظر بگيريد ، ذكر مي كند.

انواع RAM - اين بخش اطلاعات مورد نياز براي درك انواع تراشه حافظه و انواع ماژول و نحوه طراحي برخي از انواع حافظه براي تصحيح خطاهاي حافظه را ارائه مي دهد.

SO-DIMM در مقابل DIMM-در اين بخش ، تفاوت بين ماژول هاي حافظه ساخته شده براي رايانه روميزي و آنهايي كه براي رايانه هاي لپ تاپ ساخته شده اند را مي آموزيد.

پيكربندي RAM-كشف كنيد كه چگونه طرح هاي حافظه چند كانالي موجود در بسياري از سيستم ها مي توانند عملكرد را افزايش دهند و نحوه نصب ماژول ها را توضيح دهيد.

يك طرفه در مقابل دو طرفه-بدانيد اين اصطلاحات به چه معنا هستند و چگونه مي توانند بر ميزان RAM شما در يك سيستم خاص نصب كنند.

سازگاري RAM - نحوه اطمينان از عملكرد حافظه اضافي با حافظه موجود را در اين قسمت بياموزيد.

نصب حافظه - همانطور كه در اين قسمت ياد مي گيريد ، لپ تاپ ها و رايانه هاي روميزي در نحوه نصب حافظه متفاوت هستند.

مباحث بنياد

ملاحظات ارتقاء حافظه

هنگامي كه بايد حافظه يك سيستم را مشخص كنيد ، چندين متغير وجود دارد كه بايد بدانيد:

فاكتور فرم ماژول حافظه (DIMM 240 پين ، DIMM 184 پين ، DIMM 168 پين ، SO-DIMM 204 پين و غيره)-فاكتور فرم سيستم شما مي تواند با گزينه هاي ارتقاء حافظه ارتباط زيادي داشته باشد شما با هر سيستم خاصي داريد اگرچه چند سيستم مي توانند از بيش از يك فاكتور فرم ماژول حافظه استفاده كنند ، اما در بيشتر موارد اگر مي خواهيد به يك نوع ماژول حافظه سريعتر تغيير دهيد ، مانند DIMM 184 پين (استفاده شده توسط DDR SDRAM) تا DIMM 240 پين (مانند به عنوان DDR2 يا DDR3 SDRAM) ، ابتدا بايد مادربرد را ارتقا دهيد.

نوع تراشه حافظه مورد استفاده در ماژول (SDRAM ، DDR SDRAM ، و غيره) - امروزه ، يك نوع ماژول حافظه خاص فقط از يك نوع حافظه استفاده مي كند. با اين حال ، انواع ماژول هاي حافظه قديمي مانند DIMM هاي اوليه 168 پين با انواع مختلف تراشه هاي حافظه در دسترس بودند. در چنين مواردي بايد نوع تراشه حافظه مناسب را مشخص كنيد تا از تعارض با حافظه داخلي جلوگيري كرده و عملكرد پايداري را ارائه دهيد.

سرعت ماژول حافظه (PC3200 ، PC2-6400 ، PC3-12800 و غيره)-براي تعيين سرعت يك ماژول حافظه سه روش وجود دارد: سرعت واقعي در ns (نانو ثانيه) تراشه هاي ماژول (60ns) ، سرعت كلاك گذرگاه داده (PC800 800 مگاهرتز است) ، يا توان (بر حسب مگابيت بر ثانيه) حافظه (به عنوان مثال ، PC3200 3200 مگابيت بر ثانيه يا 3.2 گيگابيت بر ثانيه است ؛ PC2-2 6400 6400 مگابيت بر ثانيه يا 6.4 گيگابيت بر ثانيه است ؛ و PC3-12800 12800 مگابيت بر ثانيه يا 12.8 گيگابيت بر ثانيه است). روش توان در انواع حافظه فعلي استفاده مي شود.

تأخير ماژول حافظه - تاخير اين است كه حافظه چگونه مي تواند به سرعت بين سطرها جابجا شود. ماژول هايي با سرعت يكسان ممكن است مقادير تاخير متفاوتي داشته باشند. همه ماژول هاي يك بانك بايد داراي تاخير و اندازه و سرعت يكساني باشند.

بررسي خطا (برابري ، عدم برابري ، ECC)-اكثر سيستم ها بررسي برابري (براي تأييد محتويات حافظه يا تصحيح خطاها) را انجام نمي دهند ، اما برخي از مادربردها و سيستم ها از اين عملكردها پشتيباني مي كنند. اگرچه حافظه با كنترل برابري سيستم را عمدتا كند مي كند ، اما حافظه ECC مي تواند خطاهاي حافظه را تشخيص داده و آنها را تصحيح كند. اگر يك سيستم در حال انجام كارهاي مهم است (مانند رياضيات سطح بالا يا عملكردهاي مالي يا وظايف سرور بخش يا سازماني) ، پشتيباني ECC در مادربرد و حافظه ECC گزينه هاي ارزشمندي براي تعيين است. برخي از سيستم ها همچنين از ماژول هاي بافر (ثبت شده) يا ثبت نشده پشتيباني مي كنند. ماژول هاي بافر شده (بيشتر به عنوان ثبت شده شناخته مي شوند) قابل اطمينان تر هستند اما كندتر هستند زيرا داراي تراشه اي هستند كه سيگنال حافظه را تقويت مي كند.

اندازه و تركيب ماژول مجاز - برخي از مادربردها اصرار دارند كه از سرعتهاي يكسان و گاهي اندازه هاي يكسان حافظه در هر سوكت حافظه استفاده كنيد. ديگران انعطاف پذيرتر هستند براي اينكه بفهميد كدام يك در مورد يك سيستم خاص صادق است ، قبل از نصب حافظه يا افزودن حافظه بيشتر ، مستندات مادربرد يا سيستم را بررسي كنيد.

تعداد ماژول هاي مورد نياز براي هر بانك حافظه - سيستم ها آدرس حافظه را در بانك ها و تعداد ماژول ها را در هر بانك بسته به پردازنده و نوع ماژول حافظه نصب شده متفاوت است. اگر در هر بانك به بيش از يك ماژول نياز داريد و تنها يك ماژول نصب شده است ، سيستم آن را ناديده مي گيرد. سيستم هايي كه براي هر بانك به چندين ماژول نياز دارند ، نياز دارند كه اندازه و سرعت ماژول ها يكسان باشد.

اين كه آيا سيستم به حافظه چند كانالي نياز دارد يا از آن پشتيباني مي كند (دو يا چند ماژول حافظه يكسان به جاي يكي در يك زمان)-حافظه دو كاناله ، حافظه سه كانالي و حافظه چهار كاناله به منظور بهبود بين دو روش به هم متصل مي شوند. تأخير حافظه (زمان مورد نياز بين دسترسي به حافظه). در نتيجه ، سيستم هايي كه از حافظه دو كانالي استفاده مي كنند عملكرد حافظه سريع تري نسبت به سيستم هايي كه از حافظه تك كانالي استفاده مي كنند ، ارائه مي دهند. اينتل با پردازنده Core i7 خود حافظه سه كاناله (كه حتي سريعتر از حافظه دو كاناله اجرا مي شود) را معرفي كرد. حافظه چهار كاناله ، كه در برخي از پلتفرم هاي روميزي و سرور اينتل با عملكرد بالا و پلتفرم هاي سرور AMD موجود است ، حتي سريعتر است. در صورت استفاده از ماژول هاي حافظه يكسان ، تقريباً همه اين سيستم ها مي توانند اجرا شوند (البته با كاهش عملكرد).

تعداد كل ماژول هاي قابل نصب - تعداد سوكت هاي روي مادربرد تعداد ماژول هاي قابل نصب را تعيين مي كند. سيستم هاي رد پاي بسيار كوچك (مانند آنهايي كه از مادربردهاي microATX يا Mini-ITX استفاده مي كنند) اغلب فقط از يك يا دو ماژول پشتيباني مي كنند ، اما سيستم هايي كه از مادربردهاي ATX با اندازه كامل استفاده مي كنند ، اغلب از سه يا چند ماژول ، به ويژه آنهايي كه براي حافظه چند كانالي طراحي شده اند ، پشتيباني مي كنند. (دو يا چند ماژول به عنوان يك واحد منطقي براي عملكرد سريعتر قابل دسترسي است).

انواع RAM

تقريباً همه ماژول هاي حافظه از نوعي تراشه RAM پويا (DRAM) استفاده مي كنند. DRAM براي حفظ محتويات خود نياز به شارژ مكرر حافظه دارد.

SRAM

حافظه دسترسي تصادفي استاتيك (SRAM) RAM است كه نيازي به تجديد دوره اي ندارد. تجديد حافظه در ساير انواع RAM رايج است و اساساً عمل خواندن اطلاعات از يك ناحيه خاص از حافظه و بازنويسي بلافاصله آن اطلاعات بدون تغيير در همان منطقه است. به دليل معماري SRAM ، نيازي به اين بازخواني ندارد. مي بينيد كه SRAM به عنوان حافظه پنهان CPU ها ، به عنوان بافر در هارد ديسك ها و به عنوان ذخيره موقت براي صفحه هاي LCD استفاده مي شود. به طور معمول ، SRAM مستقيماً به يك برد مدار چاپي (PCB) لحيم مي شود يا مستقيماً روي يك تراشه يكپارچه مي شود. اين بدان معناست كه احتمالاً SRAM را جايگزين نمي كنيد. SRAM سريعتر از - و معمولاً در مقادير كمتر از - DRAM پسر عموي دورتر آن يافت مي شود.

SDRAM

DRAM Synchronous (SDRAM) اولين نوع حافظه بود كه با گذرگاه پردازنده (اتصال بين پردازنده يا CPU و ساير اجزاي روي مادربرد) همگام سازي شد. اكثر ماژول هاي DIMM 168 پيني از حافظه SDRAM استفاده مي كنند. براي تعيين اينكه آيا يك ماژول DIMM داراي حافظه SDRAM است ، علائم سرعت آن را بررسي كنيد. حافظه SDRAM با سرعت گذرگاه رتبه بندي مي شود (PC66 برابر با سرعت 66 مگاهرتز باس ، PC100 برابر با سرعت 100 مگاهرتز باس و PC133 برابر با سرعت باس 133 مگاهرتز). همه ماژول هاي SDRAM داراي يك بافر پيش واكشي يك بيتي هستند و در هر چرخه ساعت يك انتقال انجام مي دهند.

بسته به ماژول خاص و تركيب چيپست مادربرد ، گاهي اوقات مي توان از ماژول هاي PC133 در سيستم هايي كه براي ماژول هاي PC100 طراحي شده اند استفاده كرد.

DDR SDRAM

نسل دوم سيستم هايي كه از DRAM همزمان استفاده مي كنند از SDRAM نرخ داده دوگانه (DDR SDRAM) استفاده مي كنند. DDR SDRAM دو انتقال را در هر چرخه ساعت انجام مي دهد (به جاي يكي ، مانند SDRAM معمولي) و داراي يك بافر پيش واكشي دو بيتي است. ماژول هاي حافظه DIMM 184 پيني از تراشه هاي DDR SDRAM استفاده مي كنند.

در حالي كه DDR SDRAM گاهي اوقات بر حسب مگاهرتز رتبه بندي مي شود ، اما بيشتر اوقات بر اساس توان (MBps) رتبه بندي مي شود. سرعتهاي متداول براي DDR SDRAM شامل PC1600 (200 مگاهرتز/1600 مگابيت بر ثانيه) ، PC2100 (266 مگاهرتز/2100 مگابيت بر ثانيه) ، PC2700 (333 مگاهرتز/2700 مگابيت بر ثانيه) و PC3200 (400 مگاهرتز/3200 مگابيت بر ثانيه) است ، اما سرعتهاي ديگري از برخي فروشندگان در دسترس است.

DDR2 SDRAM

نرخ داده دوگانه 2 SDRAM (DDR2 SDRAM) جانشين DDR SDRAM است. DDR2 SDRAM گذرگاه داده خارجي خود را با دو برابر سرعت DDR SDRAM اجرا مي كند و داراي يك بافر پيش ولتاژ چهار بيتي است كه عملكرد سريع تري را امكان پذير مي كند. با اين حال ، حافظه DDR2 SDRAM داراي تاخير بيشتري نسبت به حافظه DDR SDRAM است. تأخير اندازه گيري مدت زمان لازم براي دريافت اطلاعات از حافظه است. هرچه اين عدد بيشتر باشد ، تأخير بيشتر مي شود. مقادير تاخيري معمولي براي حافظه هاي اصلي DDR2 CL = 5 و CL = 6 است ، در مقايسه با CL = 2.5 و CL = 3 براي حافظه DDR. ماژول هاي حافظه 240 پين از DDR2 SDRAM استفاده مي كنند.

حافظه DDR2 SDRAM ممكن است با سرعت حافظه موثر تراشه هاي حافظه روي ماژول (سرعت ساعت حافظه x4 يا سرعت ساعت گذرگاه ورودي/خروجي x2)-به عنوان مثال ، DDR2-533 (ساعت حافظه 133 مگاهرتز x4 يا 266 مگاهرتز I) اشاره شود. /O bus bus x2) = 533 مگاهرتز)-يا از طريق توان ماژول (DDR2-533 در ماژول هاي PC2-4200 استفاده مي شود كه توان آنها بيش از 4200 مگابيت بر ثانيه است). PC2- نشان مي دهد كه ماژول از حافظه DDR2 استفاده مي كند. PC- نشان مي دهد كه ماژول از حافظه DDR استفاده مي كند.

ساير سرعتهاي رايج براي ماژول هاي DDR2 SDRAM عبارتند از PC2-3200 (DDR2-400 ؛ 3200Mbps توان)؛ PC2-5300 (DDR2-667) ؛ PC2-6400 (DDR2-800) ؛ و PC2-8500 (DDR2-1066).

DDR3 SDRAM

نرخ داده دوگانه 3 SDRAM (DDR3 SDRAM) در مقايسه با DDR2 ، DDR3 با ولتاژهاي پايين تر اجرا مي شود ، دو برابر بانك داخلي دارد و اكثر نسخه ها با سرعت بيشتري نسبت به DDR2 اجرا مي شوند. DDR3 همچنين داراي يك باس پيش وصل هشت بيتي است. مانند DDR2 در مقابل DDR ، DDR3 داراي تاخير بيشتري نسبت به DDR2 است. مقادير تاخيري معمولي براي حافظه هاي اصلي DDR3 CL7 يا CL9 است ، در مقايسه با CL5 يا CL6 براي DDR2. اگرچه ماژول هاي DDR3 از 240 پين نيز استفاده مي كنند ، اما طرح و كليد آنها با DDR2 متفاوت است و نمي توان آنها را جايگزين كرد.

حافظه DDR3 SDRAM را مي توان با سرعت حافظه موثر تراشه هاي حافظه روي ماژول (سرعت ساعت حافظه x4 يا سرعت ساعت گذرگاه ورودي/خروجي x2) اشاره كرد. به عنوان مثال ، DDR3-1333 (كلاك حافظه 333 مگاهرتز x4 يا 666 مگاهرتز ساعت ورودي/خروجي گذرگاه x2) = 1333 مگاهرتز) يا توسط توان ماژول (DDR3-1333 در ماژول هاي PC3-10600 استفاده مي شود كه داراي بيش از 10،600 مگابيت بر ثانيه يا 10.6 هستند. گيگابيت بر ثانيه) PC3- نشان مي دهد كه ماژول از حافظه DDR3 استفاده مي كند.

ساير سرعتهاي معمول براي ماژول هاي DDR3 SDRAM شامل PC3-8500 (DDR3-1066 ؛ 8500MBps توان)؛ PC3-12800 (DDR3-1600) ؛ و PC3-17000 (DDR3-2133).

ماژول هاي حافظه از يك نوع با تراشه هاي حافظه يكسان مي توانند مقادير تاخير CAS (CL) متفاوتي داشته باشند. CL به سرعت دسترسي به آدرس هاي ستون حافظه اشاره دارد. CL پايين تر از CL بالاتر دسترسي سريع تري را فراهم مي كند. همانطور كه در شكل 4-1 مشخص است ، مقادير CL هنگام مقايسه انواع مختلف حافظه افزايش مي يابد.

برچسب هاي اكثر ماژول هاي حافظه ، اما نه همه آنها ، مقدار CL را نشان مي دهند. براي ماژول هايي كه برچسب ندارند ، براي جزئيات ، شماره قسمت را جستجو كنيد.

DDR ، DDR2 و DDR3 انواع حافظه اي هستند كه در امتحانات سري 900 پوشش داده شده اند. با اين حال ، ممكن است در جديدترين رايانه هاي روميزي و لپ تاپ با رم DDR4 مواجه شويد. براي كسب اطلاعات بيشتر به نوار كناري زير مراجعه كنيد.

DDR4 SDRAM: استاندارد بعدي

DDR4 SDRAM ، كه در كنار چيپست X99 اينتل براي پردازنده هاي سري Haswell-E Core در آگوست 2014 معرفي شد ، چهارمين نسل از حافظه هاي DDR است. در مقايسه با نسخه قبلي خود ، DDR3 ، DDR4 با ولتاژ كمتر (1.2V) نسبت به DDR3 يا ولتاژ پايين DDR3L كار مي كند. DDR4 از تراكم حداكثر 16 گيگابايت در هر تراشه (دو برابر چگالي DDR3) ، دو برابر بانك حافظه پشتيباني مي كند و از گروه هاي بانكي براي سرعت بخشيدن به دسترسي سريع به حافظه استفاده مي كند ، اما از همان واكشي هشت بيتي مشابه DDR3 استفاده مي كند. نرخ داده ها از 1600 مگابيت بر ثانيه تا 3200 مگابيت بر ثانيه ، در مقايسه با 800 مگابيت بر ثانيه تا 2133 مگابيت بر ثانيه براي DDR3 متغير است. براي بهبود قابليت اطمينان حافظه ، DDR4 شامل پشتيباني داخلي از CRC و برابري است ، نه اينكه از كنترل كننده حافظه براي بررسي خطا (ECC) با حافظه برابري مانند DDR3 و طرح هاي قبلي پشتيباني كند.

برابري در مقابل غير برابري

دو روش براي محافظت از قابليت اطمينان حافظه استفاده شده است:

بررسي برابري

ECC (كد تصحيح خطا يا كد تصحيح خطا)

هر دو روش بستگي به وجود يك تراشه حافظه اضافي بر روي تراشه هاي مورد نياز براي گذرگاه داده ماژول دارد. به عنوان مثال ، ماژولي كه از هشت تراشه براي داده استفاده مي كند ، از تراشه نهم براي پشتيباني از برابري يا ECC استفاده مي كند. اگر ماژول از 16 تراشه براي داده (دو بانك هشت تايي) استفاده مي كند ، از تراشه هاي 17 و 18 براي برابري استفاده مي كند (به شكل 4-2 مراجعه كنيد)

بررسي برابري ، كه به رايانه اصلي IBM برمي گردد ، به اين صورت عمل مي كند: هر زمان كه به حافظه دسترسي پيدا كنيد ، هر بيت داده داراي مقدار 0 يا 1 است. هنگامي كه اين مقادير به مقدار موجود در بيت برابري اضافه مي شوند ، جمع چك موردنظر بايد يك عدد فرد. به اين مي گويند برابري فرد. يك مشكل حافظه معمولاً باعث مي شود كه مقدار بيت داده به علاوه مقدار بيت برابري به يك عدد زوج برسد. اين باعث ايجاد خطاي برابري مي شود و سيستم شما با پيام خطاي برابري متوقف مي شود. توجه داشته باشيد كه بررسي برابري نياز به حافظه فعال و پشتيباني از مادربرد دارد. در ماژول هايي كه از بررسي برابري پشتيباني مي كنند ، يك بيت برابري براي هر گروه هشت بيتي وجود دارد.

روشي كه براي رفع اين نوع خطا استفاده مي شود با سيستم متفاوت است. در سيستم هاي موزه اي كه از تراشه هاي حافظه جداگانه استفاده مي كنند ، بايد سيستم را باز كنيد ، همه تراشه هاي حافظه را به جاي خود برگردانيد و در صورت نداشتن لوازم جانبي (با استفاده از نرم افزار تست حافظه) حافظه را كاملاً آزمايش كنيد. يا اگر تراشه هاي حافظه اضافي داريد ، بايد حافظه را جايگزين كنيد. اگر كامپيوتر از ماژول هاي حافظه استفاده مي كند ، هر بار يك ماژول را جايگزين كنيد ، حافظه را تست كنيد (يا حداقل كامپيوتر را مدتي اجرا كنيد) تا مشخص شود كه آيا مشكل برطرف شده است يا خير. در صورت تكرار مشكل ، ماژول اصلي را تعويض كنيد ، ماژول دوم را عوض كرده و دوباره تكرار كنيد.

از آنجا كه بررسي برابري با خاموش كردن رايانه شما را از حافظه بد محافظت مي كند (كه مي تواند باعث از دست رفتن اطلاعات شما شود) ، فروشندگان روش بهتري براي استفاده از بيت هاي برابري براي حل خطاهاي حافظه با استفاده از روشي به نام ECC ايجاد كردند.

حافظه ECC در مقابل حافظه غير ECC

براي برنامه هاي حياتي ، سرورهاي شبكه مدت زيادي است كه از نوع خاصي از حافظه به نام كد تصحيح خطا (ECC) استفاده مي كنند. اين حافظه سيستم را قادر مي سازد تا خطاهاي تك بيتي را تصحيح كرده و خطاهاي بزرگتر را به شما اطلاع دهد.

اگرچه اكثر رايانه هاي روميزي از ECC پشتيباني نمي كنند ، اما برخي ايستگاه هاي كاري و اكثر سرورها پشتيباني ECC را ارائه مي دهند. در سيستم هايي كه پشتيباني ECC ارائه مي دهند ، پشتيباني ECC ممكن است از طريق BIOS سيستم فعال يا غيرفعال شود يا ممكن است يك ويژگي استاندارد باشد. بيت برابري در حافظه برابري توسط ويژگي ECC براي تعيين زمان خرابي محتواي حافظه و رفع خطاهاي تك بيتي استفاده مي شود. بر خلاف بررسي برابري ، كه فقط در مورد خطاهاي حافظه به شما هشدار مي دهد ، حافظه ECC در واقع خطاها را تصحيح مي كند.

ECC براي حداكثر ايمني داده توصيه مي شود ، اگرچه برابري و ECC در ازاي ايمني بيشتر كندي كمي در عملكرد ايجاد مي كند. ماژول هاي حافظه ECC از همان نوع تراشه هاي حافظه استفاده شده در ماژول هاي استاندارد استفاده مي كنند ، اما از تراشه هاي بيشتري استفاده مي كنند و ممكن است طراحي داخلي متفاوتي داشته باشند تا امكان عملكرد ECC فراهم شود. ماژول هاي ECC ، مانند ماژول هاي بررسي برابري ، براي هر گروه هشت بيت داده ، يك بيت اضافي دارند.

براي تعيين اينكه آيا سيستم از حافظه كنترل شده يا ECC پشتيباني مي كند يا خير ، پيكربندي حافظه BIOS سيستم (معمولاً در صفحه هاي Advanced يا Chipset) را بررسي كنيد. سيستم هايي كه از حافظه برابري يا ECC پشتيباني مي كنند ، مي توانند در صورت غير فعال بودن بررسي برابري و ECC از حافظه غير برابري استفاده كنند. نام ديگر ECC EDAC (تشخيص و تصحيح خطا) است.

بافر (ثبت شده) در مقابل بدون بافر

اكثر انواع ماژول هاي حافظه روميزي از حافظه بدون بافر استفاده مي كنند. با اين حال ، بسياري از سرورها و برخي از رايانه هاي روميزي يا ايستگاه هاي كاري از نوعي ماژول حافظه به نام حافظه ثبت شده يا حافظه بافر استفاده مي كنند: حافظه بافر اصطلاحي است كه در آزمون 220-901 استفاده مي شود. ماژول هاي حافظه بافر شده (ثبت شده) داراي يك تراشه ثبتي هستند كه سيستم را قادر مي سازد تا با نصب مقدار زيادي حافظه پايدار بماند. تراشه ثبات به عنوان يك بافر عمل مي كند كه دسترسي به حافظه را كمي كند مي كند.

ماژول هاي حافظه بافر شده (ثبت شده) مي توانند با يا بدون پشتيباني ECC ساخته شوند. با اين حال ، اكثر ماژول هاي حافظه بافر توسط سرورها استفاده مي شوند و شامل پشتيباني ECC مي شوند. شكل 4-2 يك ماژول حافظه استاندارد (بدون بافر) را با يك ماژول حافظه بافر (ثبت شده) مقايسه مي كند كه ECC را نيز پشتيباني مي كند.

SO-DIMM در مقابل DIMM

اكثر رايانه هاي روميزي از ماژول هاي حافظه كامل با نام DIMM استفاده مي كنند. با اين حال ، رايانه هاي لپ تاپ و برخي از مادربردها و سيستم هاي كوچك mini-ITX از ماژول هاي حافظه با اندازه كوچك استفاده مي كنند كه به DIMM هاي كوچك (SO-DIMM يا SODIMMS) معروف هستند.

تنظيمات RAM

تقريباً همه سيستم ها با اندازه هاي مختلف حافظه قابل استفاده هستند. با اين حال ، سيستم هايي كه براي دسترسي به دو يا چند ماژول يكسان به عنوان يك واحد منطقي (چند كانالي) طراحي شده اند ، عملكرد سريع تري نسبت به سيستم هايي كه به عنوان واحد به هر ماژول دسترسي دارند ، ارائه مي دهند.

تك كانال

در اصل ، همه سيستم هايي كه از SDRAM استفاده مي كردند ، سيستم هاي تك كانالي بودند. هر ماژول 64 بيتي DIMM يا SODIMM به صورت جداگانه آدرس داده شد.

دو كاناله

برخي از سيستم هايي كه از DDR استفاده مي كنند و اكثر آنها از فناوري هاي حافظه DDR2 يا جديدتر استفاده مي كنند از عملكرد دو كاناله پشتيباني مي كنند. وقتي دو ماژول يكسان (اندازه ، سرعت و تأخير) در سوكت هاي مناسب نصب شوند ، كنترل كننده حافظه براي دسترسي سريعتر به آنها در حالت interleaved دسترسي پيدا مي كند.

اكثر سيستم هايي كه دو جفت سوكت با رنگ هاي متضاد مشخص شده اند ، عملكرد دو كانالي را به اين ترتيب اجرا مي كنند: ماژول هاي منطبق را در سوكت هاي رنگي مشابه نصب كنيد (شكل 4-4 را ببينيد). براي موارد استثنا ، دستورالعمل هاي سيستم يا مادربرد را ببينيد.

سه كاناله

برخي از سيستم هايي كه از چيپست LGA 1366 اينتل استفاده مي كنند از آدرس دهي سه كاناله پشتيباني مي كنند. اكثر اين سيستم ها از دو مجموعه سه سوكت استفاده مي كنند. حداقل يك مجموعه را با حافظه يكسان پر كنيد. برخي از مادربردهاي سه كاناله از چهار سوكت استفاده مي كنند ، اما براي بهترين عملكرد ، آخرين سوكت نبايد روي اين سيستم ها استفاده شود.

چهار كاناله

برخي از سيستم هايي كه از چيپست LGA 2011 اينتل استفاده مي كنند از آدرس دهي چهار كاناله پشتيباني مي كنند. اكثر اين سيستم ها از دو مجموعه چهار سوكت استفاده مي كنند. يك يا هر دو مجموعه را با حافظه يكسان پر كنيد.

منبع » رايان وي آي پي